مرگ زیبا
این روزها در کنار تمام کارها و مسئولیتها، ذهنم درگیر حادثه سال گذشته منا است. پس از آن واقعه سهمگین، با دستور جناب آقای دکتر روحانی به عنوان نمایندهی دولت جمهوری اسلامی ایران، به رغم تمام کارشکنیها به عربستان سفر کردم. البته تلاش دکتر ظریف، وزیر محترم امور خارجه نیز در این زمینه بسیار مؤثر بود. ایشان تمام همّت و تجربه خود را بکار گرفتند تا آن سفر انجام پذیرد و با عنایت الهی چنین شد.
در آن زمان بدنهای مطهر درگذشتگان در سردخانههای مختلف و کانتینرهای غیر استاندارد نگهداری میشد؛ در شرایطی که بسیاریشان قابل شناسایی نبوده و سعودیها به سرعت مشغول دفن آنها بودند.
آنچه طی چند روز اقامتم در عربستان ضمن بازدید از سردخانهها و دیدار با هموطنان عزیزم شاهد بودم، به یقین از دردناکترین خاطرات تمام عمرم محسوب میشود.
اینک و در سالگرد حادثه منا ذکر سه نکته را لازم میدانم:
اوّل. این روزها و با روشن شدن وجوه دیگری از دیدگاههای سیاسی و ایدئولوژیک کسانی که خود را خادم حرمین شریفین نامیدهاند؛ مشاهده اعمال ننگینشان در منطقه و همنوایی با رژیم اشغالگر قدس، بیش از همیشه بر مظلومیت پیامبر گرامی اسلام پیمیبریم. آن بزرگوار در میان قومی برگزیده شد که امروز پس از حدود ۱۴۵۰ سال از بعثتش چنین جاهلانه میاندیشند؛ سخن به گزاف میگویند و رفتاری سراسر ناصواب دارند. چه صبری داشت پیامبر خدا در آن روزگار.
دوّم. باور دارم این حادثه هر چند برای ملت ما بسیار تلخ و جانگداز بود ولی نشان داد مدیریت برگزاری حج، به عنوان بزرگترین گردهمایی بشری نیاز به یک بازنگری جدّی دارد. شاید بهتر باشد این مناسک زیر نظر شورایی از کشورهای اسلامی اداره شود. این سخنی سیاسی نیست؛ گستردگی این گردهمایی چنین اقتضا میکند.
سوّم. خوشا بر احوال آنها که در حادثه منا جان باختند؛ گویا خداوند مهربان آنها را برگزید و مرگی زیبا نصیبشان کرد؛ مرگی که حکایت از ذات و دل پاکشان داشته و دارد. در مقابل شک ندارم که سنت الهی باز تکرار خواهد شد و آل سعود، سرنوشتی چون آل ابیسفیان خواهد داشت.